Osteocondrose cervical

Osteocondrose cervical

A osteocondrose do pescozo é unha enfermidade dexenerativa-distrófica da columna cervical, que se caracteriza por danos no tecido cartilaxe dos discos intervertebrais e estruturas óseas adxacentes coa aparición de inflamación reactiva e disfunción da columna vertebral.

A osteocondrose cervical pode facerse sentir a calquera idade. Crese que nas persoas propensas a cambios dexenerativos na cartilaxe, obsérvanse as primeiras manifestacións da enfermidade durante os anos escolares. De feito, hoxe esta enfermidade fíxose significativamente máis nova, polo que se diagnostica moito máis a miúdo en pacientes menores de 45 a 55 anos.

Na maioría dos casos clínicos, a osteocondrose cervical é o resultado de cambios relacionados coa idade no corpo humano. Entre outras causas comúns da enfermidade, os científicos tamén nomean a predisposición xenética, o estilo de vida sedentario, a mala postura, a actividade física intensa na columna vertebral, o exceso de peso e o desenvolvemento anormal do sistema esquelético.

Sábese que a osteocondrose do pescozo difire doutro tipo de enfermidade (osteocondrose torácica e lumbar) nas súas manifestacións clínicas. Isto pódese explicar facilmente polas características estruturais da columna cervical e as funcións asignadas a ela.

Independentemente do grao de descoido do proceso patolóxico, a súa prevalencia e localización, non pode ser ignorado por especialistas. É importante entender que co paso do tempo a enfermidade só progresará e nun momento dado producirá consecuencias irreparables. Polo tanto, non debes esperar a casualidade ou intentar tratar o problema a ti mesmo, pero cando aparecen os primeiros signos de osteocondrose do pescozo, busque inmediatamente axuda cualificada de profesionais.

Síntomas da osteocondrose cervical

Dado que as vértebras cervicais teñen unha estrutura diferente e tamén difiren do resto da columna vertebral na súa proximidade entre si, é comprensible por que a osteocondrose cervical difire na aparencia clínica das variantes da enfermidade no peito e na rexión lumbar. A osteocondrose vén a miúdo acompañada de dor moi grave, perturbacións de circulación sanguínea normal nos vasos cervicais e feixes nerviosos pinchados.

Entre os principais síntomas da osteocondrose cervical están:

  • dor intensa no pescozo e na parte traseira da cabeza, dores de cabeza xeneralizados, dor no ombreiro superior e brazos;
  • Debilidade muscular ou perda de sensación nas extremidades superiores;
  • a aparencia dunha croque ao xirar a cabeza;
  • movementos complicados da cabeza cara aos lados;
  • mareos frecuentes, lixeireza, debilidade xeral que se produce cando se comprimen os vasos do pescozo que subministran o cerebro;
  • Memoria e coordinación deterioradas, problemas auditivos e similares.

Durante o seu desenvolvemento, a osteocondrose da columna cervical pasa por varias etapas, cada unha delas ten as súas propias características e caracterízase por un conxunto de signos clínicos específicos:

  • Etapa 1: o inicio da dexeneración dexenerativa-distrófica do tecido osteocondral da columna cervical, que vai acompañado de sutís cambios na saúde da persoa enferma (tales pacientes poden experimentar: debilidade periódica, mareos, dores de cabeza a curto prazo);
  • Etapa 2: prodúcese o adelgazamento e o craqueo dos discos intervertebrais, que se manifesta clínicamente polo desenvolvemento de dor persistente, debilidade grave, fatiga e adormecemento en distintas partes da cara, pescozo e extremidades superiores;
  • Etapa 3: prodúcense discos intervertebrais herniados, que van acompañados de dor na parte traseira da cabeza, graves problemas co subministro normal de sangue aos tecidos e condicións pre-fatting;
  • Etapa 4: o tecido óseo das vértebras comeza a crecer e comprime as raíces nerviosas, o que leva á interrupción do seu funcionamento, á persistencia da síndrome da dor e á aparencia de rixidez grave nos movementos.

O diagnóstico da osteocondrose da columna vertebral só pode ser confirmado por un médico durante un exame do paciente e un diagnóstico detallado da súa condición. A elección de tácticas de tratamento eficaces depende do estadio de desenvolvemento do proceso patolóxico, da súa prevalencia e da presenza de complicacións. É importante entender que o tratamento dunha enfermidade como a osteocondrose cervical debe ser realizado por un especialista cualificado e experimentado. Se non, o paciente non só arrisca a recibir terapia ineficaz, senón que tamén ten as consecuencias do coidado analfabeto.

Como tratar a osteocondrose da columna cervical

O tratamento das exacerbacións da osteocondrose cervical debería ser amplo. En tales esquemas de terapia, os especialistas poden empregar tanto métodos medicinais para aliviar os síntomas da enfermidade, así como técnicas fisioterapéuticas, masaxes, terapia física e similares.

Independentemente do método de influencia na columna vertebral enfermo, todos os métodos para tratar a osteocondrose da columna cervical teñen varios obxectivos:

  • Eliminación da síndrome da dor;
  • Restauración da sensibilidade perdida en distintas partes da cara e das extremidades superiores;
  • fortalecemento músculos e ligamentos que sosteñen as vértebras;
  • alivio da inflamación local e redución do edema dos tecidos;
  • eliminación das consecuencias das raíces nerviosas pinchadas;
  • Prevención da progresión do proceso patolóxico.

Como terapia farmacéutica para osteocondrose, os médicos a miúdo prescriben a drogas de pacientes do grupo de analxésicos, antiinflamatorios non esteroides, relaxantes musculares, vitaminas B, glucocorticoides e condroprotectores. A ximnasia terapéutica e a fisioterapia poden obter bos resultados no tratamento da enfermidade.

A corrección cirúrxica de trastornos na osteocondrose da columna cervical é un último recurso, que se usa en ausencia de efecto por tratamento conservador.

Ximnasia para osteocondrose cervical

A ximnasia terapéutica é un método eficaz para eliminar as manifestacións da osteocondrose, que tamén axuda a evitar a progresión do proceso patolóxico e a lograr unha remisión estable. Selecciona un conxunto de exercicios físicos individualmente. O seu volume e natureza dependen do grao de complexidade da enfermidade, das súas manifestacións clínicas e da presenza de consecuencias da enfermidade na persoa.

Entre os principais efectos clínicos dos exercicios terapéuticos, débese resaltar o seguinte:

  • fortalecendo o corsón muscular da parte traseira e os ligamentos que manteñen as vértebras cervicais na posición anatómica correcta;
  • aliñamento de postura;
  • mellorar o fluxo sanguíneo aos tecidos brandos;
  • Normalización da inervación.

É importante recordar que unha persoa non debe sentir dor nin molestias mentres realiza os exercicios. Os exercicios terapéuticos pódense usar con fins terapéuticos, así como para evitar o desenvolvemento de osteocondrose.

Beneficios da masaxe

Para a osteocondrose da columna cervical, a masaxe axuda a aumentar o ton da capa muscular e eliminar a dor. Hoxe en día, os terapeutas experimentados usan diferentes técnicas de masaxe na súa práctica, pero o máis eficaz para a osteocondrose son:

  • acariciando para estimular as capas musculares superiores, que comeza desde a zona do colo, movendo gradualmente á zona da clavícula e da axila;
  • Fregamento, o que axuda a mellorar o fluxo sanguíneo e aliviar a tensión;
  • O espremer, como método de influencia das zonas máis profundas da pel, realízase agarrando tecido polo pescozo;
  • O amasado, o que supón un impacto nas capas profundas do tecido do pescozo e, se se realiza incorrectamente, pode prexudicar ao paciente.

Só un especialista experimentado debe realizar procedementos de masaxe. Un enfoque analfabeto para o tratamento pode provocar unha exacerbación da osteocondrose no paciente e incluso a aparición de consecuencias graves.

Fisioterapia

Os procedementos fisioterapéuticos para a osteocondrose do pescozo poden usarse como monoterapia, así como en combinación con outras técnicas eficaces. Poden mellorar a condición do tecido muscular, eliminar o inchazo local e calmar as fibras nerviosas irritadas. Os métodos de fisioterapia máis comúns e populares para a osteocondrose inclúen hoxe balneterapia, electroforese, terapia UHF, terapia magnética, fonoforese e acupuntura.

Terapia manual

Para a osteocondrose do pescozo, a terapia manual demostrouse ben, que está deseñada para normalizar o fluxo sanguíneo nas zonas afectadas, aliviar os espasmos musculares e relaxar os músculos paracervicales. Este método pode mellorar significativamente o cadro clínico da enfermidade e evitar as súas exacerbacións. Ademais, a manipulación manual do tecido impide a progresión do proceso patolóxico e impide as súas complicacións.

Prevención

Para evitar o desenvolvemento de cambios dexenerativos-distróficos na columna cervical, os médicos recomendan seguir regras sinxelas, en particular: en particular:

  • Liderar un estilo de vida activo, realizar regularmente exercicios de ximnasia, visitar a piscina;
  • Renuncia aos malos hábitos;
  • Ao traballar mentres está sentado, ofrécelle un número suficiente de pausas durante as cales para quentar;
  • Coida un sono saudable e sólido nun colchón ortopédico cunha boa almofada.

Cando aparecen os primeiros signos do desenvolvemento da osteocondrose cervical, non debes aprazar unha visita a un especialista ou auto-medicalos. Debe entenderse que só a prestación puntual de asistencia cualificada nas etapas iniciais do desenvolvemento da enfermidade axuda a eliminar completamente as súas desagradables manifestacións e evitar a progresión do proceso.